توضیحات در مورد عکس: این عکس در بهمن ماه 1389 در دانشگاه علوم تحقیقات فارس با دوربین گوشی nokia n70 ثبت شده است
ای دل عبث مخور غم دنیا را
فکرت مکن نیامده فردا را
کنج قفس چو نیک بیندیشی
چون گلشن است مرغ شکیبا را
بشکاف خاک را و ببین آنگه
بی مهری زمانهٔ رسوا را
این دشت، خوابگاه شهیدانست
فرصت شمار وقت تماشا را
از عمر رفته نیز شماری کن
مشمار جدی و عقرب و جوزا را
این جویبار خرد که میبینی
از جای کنده صخرهٔ صما را
آرامشی ببخش توانی گر
این دردمند خاطر شیدا را
زاتش بغیر آب فرو ننشاند
سوز و گداز و تندی و گرما را
از بس بخفتی، این تن آلوده
آلود این روان مصفا را
از رفعت از چه با تو سخن گویند
نشناختی تو پستی و بالا را
خود رای مینباش که خودرایی
راند از بهشت، آدم و حوا را
پاکی گزین که راستی و پاکی
بر چرخ بر فراشت مسیحا را
اول بدیده روشنئی آموز
زان پس بپوی این ره ظلما را
پروانه پیش از آنکه بسوزندش
خرمن بسوخت وحشت و پروا را
ای باغبان، سپاه خزان آمد
بس دیر کشتی این گل رعنا را
علم است میوه، شاخهٔ هستی را
فضل است پایه، مقصد والا را
نیکی چه کردهایم که تا روزی
نیکو دهند مزد عمل ما را
انباز ساختیم و شریکی چند
پروردگار صانع یکتا را
آموزگار خلق شدیم اما
نشناختیم خود الف و با را
بت ساختیم در دل و خندیدیم
بر کیش بد، برهمن و بودا را
هیزم هزار سال اگر سوزد
ندهد شمیم عود مطرا را
"پروین اعتصامی"
شاید همه کنج قفسی باشیم که از خویشتن خویش ساخته ایم. پایدار باشید
بت ساختیم در دل و خندیدیم
بر کیش بد، برهمن و بودا را
سلامُواقعا قشنگ بود خصوصا این بیت شعرتون...
راستی این صفحه نظرتون هم خیلی زیباست وجالب...
سلامی به وسعت وبلاگت که بزرگ و پر ارزش است .
تبریک میگم وبلاگ خوبیه ادامه دار باشه و خودت هم ادامه داشته باشی .
من شخصا شخصیت پروین اعتصامی و شعرهایش را دوست دارم این شعر هم زیبا و دوست داشتنی بود .
عکسی که گرفتی هم فوق العاده است با اینکه با موبایل گرفتی ولی ایده اولیه و به اجرا در آوردن ایده به خوبی صورت گرفته .
ممنون که سر زدید و نظر دادید راستش خودم نمی دونستم که گل پیازه ....ممنونم
این عکستون خیلی قشنگ شده
ممنون که نظر دادین